اثر بازدارندگی تنظیم کننده‌های رشد مختلف روی بیماری کپک آبی در ارقام سیب (Malus × domestica Borkh.)

میوه سیب (Malus × domestica Borkh.) هم به صورت مصرف تازه و هم در تولید محصولات فرآوری شده کاربرد فراوانی دارد. عموماً محصول برداشت شده پس از یک تا چند ماه انبارداری وارد بازار می‌شود که این باعث اهمیت محافظت محصول در مقابل بیماری‌های پس از برداشت (به خصوص در کشاورزی ارگانیک) شده است. یکی از این بیماری‌ها کپک آبی (Penicillium expansum) است که به دلیل گسترش بالا و تولید ماده سرطانزای پاتولین از اهمیت شایان توجه‌ای برخوردار است. در این تحقیق تاثیر اسپری پاشی تنظیم کننده‌های رشد اسید آبسزیک، اسید سالیسیلیک، متیل جاسمونات، بتا آمینوبوتیریک اسید و اسید کربوکسیلیک روی این بیماری در ۱۰ رقم سیب مورد بررسی قرار گرفت. آلودگی مصنوعی روی میوه‌ها با استفاده از سوسپانسیون قارچ ایجاد و سپس نمونه‌ها با تنظیم کننده های رشد با غلظت های متفاوت اسپری شدند. صفات فنولوژیکی مانند سفتی میوه و درجه نرم‌شدگی میوه‌ها در حین انبارداری و سطح آلودگی اندازه‌گیری شدند. داده‌های پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل با دو عامل رقم و تنظیم کننده رشد در قالب طرح کاملا تصادفی با بسته نرم افزاری R مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از وجود تفاوت معنی‌دار بین ارقام برای فاکتورهای مورد بررسی بود. علاوه‌ بر متیل جاسمونات، اسید سالیسیلیک و بتاآمینوبوتیریک اسید بیشترین اثر بازدارندگی را روی این بیماری نشان دادند. تاثیر دو تنظیم کننده رشد اسید آبسیزیک و کربوکسیلیک ‌اسید نیز بسته به رقم متفاوت بود و در بعضی از تیمارها هیچ گونه تاثیر معنی‌داری نشان ندادند. نتایج این تحقیق می‌تواند در مطالعات به نژادی برای شناخت بهتر مکانسیم مقاومت در این گیاه مورد استفاده قرار گیرد و همچنین به درک بهتری از ارتباط این مواد با پاسخ‌های فیزیولوژیک و در نهایت ایجاد مقاومت به بیماری در سیب کمک نماید.